-
1 διά-φορος
διά-φορος, 1) verschieden, verschiedenartig; Hsr. 2, 83 οὐ κατὰ τὠυτὸ ἑστᾶσι, ἀλλὰ διάφοροί εἰοι; ἕτερον ἑτέρου Plat. Parm. 141 b; διαφόρω καὶ δύο Legg. XII, 964 a; πολλὰ πολλοῖς δ. Eur. Med. 579. Dah. – 2) uneinig. feindlich, u. subst., der Feind, Gegner; τινί, Her. 2, 30; auch abs., 5, 75. 6, 23; ἑαυτοῖς γίγνεσϑαι, Plat. Legg. III, 679 b; Lys. 16, 11; τὸν ἑαυτοῦ διάφορον Dem. 29, 15; τινὸς εἶναι, Is. 1, 9; διαφόρως ἔχειν τινἰ, Dem. 33, 18; τὸ δ., die feindliche Partei, D. Hal. 6, 36. – 3) ausgezeichnet, Plat. τινός, von Einem, Legg. 947 b; πολύ γ ἐστὶ πάντων τῶν ποιητῶν διάφορος Antiphan. Ath. XIV, 613 d; πρὸς ἀρετήν, in Tugend, Plut. Cleom. 16; adv., Pol. 13, 7, 2 u. A.; auch = dienlich: πρὸς σωτηρίαν, zu, Plat. Legg. VI, 779 b; διάφορον ἐδόκει τὸ χωρίον ἑτέρου μᾶλλον, wichtiger als ein anderes, Thuc. 4, 3. – Neutrum τὸ διάφορον, = ἡ διαφορά, – a) Unterschied, Her. 2, 7; bes. = Streit, Thuc. 7. 55; Streitpunkt, 1, 56, u. oft. – b) Vortheil; Thuc. 4, 86; Dem. 1, 27. – c) Aufwand, Kosten, Arist.; Dion. Hal. 5, 63; Geld, Pol. 4, 18, 8 u. öfter.
-
2 διάφορος
διά-φορος, (1) verschieden, verschiedenartig. (2) uneinig. feindlich, u. subst., der Feind, Gegner; τὸ δ., die feindliche Partei. (3) ausgezeichnet; πρὸς ἀρετήν, in Tugend; auch = dienlich; διάφορον ἐδόκει τὸ χωρίον ἑτέρου μᾶλλον, wichtiger als ein anderes. Neutrum τὸ διάφορον. (a) Unterschied; bes. = Streit; Streitpunkt. (b) Vorteil. (c) Aufwand, Kosten; Geld -
3 διαφορος
I21) различный, отличный, несходный(τινος Plat. и τινι Eur.; διάφοροι ἀλλήλοις Arst.)
δ. τινι и κατά τι Arst. — различный в чем-л., отличающийся чем-л.;δ. πρὸς ἑαυτόν Plut. — непостоянный, изменчивый2) отличный, превосходный(χαλκώματα Arst.; παιδεία Plut.)
3) важный, полезный(πρός τι Plat.)
τῷ δὲ διάφορόν τι ἐδόκει εἶναι τοῦτο τὸ χωρίον ἑτέρου μᾶλλον Thuc. — это место показалось ему как-то удобнее, чем какое-л. иное4) враждующий, враждебный(τινι Her., Lys., Xen., Plat. и τινος Isae., Dem.)
IIὅ противник, враг Eur., Plat.
См. также в других словарях:
διάφορος — η, ο (AM διάφορος, ον) 1. ανόμοιος, αλλιώτικος 2. ποικίλος, παντοειδής («διάφοροι λόγοι τόν ανάγκασαν να παραιτηθεί») 3. το ουδ. ως ουσ. το διάφορο* αρχ. 1. διφορούμενος, ασαφής 2. ασύμφωνος, εχθρικός («τοῑς οἰκείοις διάφορος καὶ ὑπὸ τῶν ἄλλων… … Dictionary of Greek
